Etappe 14 Salle sur Verdon - Nice
Blijf op de hoogte en volg Daan
06 Augustus 2015 | Frankrijk, Robion
Ik kan met gepaste trots zeggen dat de finish in Nice is gehaald! Na de eerste etappe die mij al flink vermoeide had ik niet gedacht het toch te kunnen halen.
Goed, over op het verhaal van de dag. Wat mij betreft werd deze dag gekenmerkt door de fenomenale uitzichten. Zoals ik gister al zei sliep ik aan het Lac du Verdon. Een prachtig helderblauw meer waar ik toen nog niet zo van kon genieten. De eerste kilometers van deze rit liepen langs dit meer. Kanttekening hierbij was wel dat de weg al meteen opliep en dit pas tientallen kilometers later echt ophield. De klim liep wel goed en de weg was prachtig. Een echte Gorges. Stijle berghellingen, smalle wegen met stenen muurtjes en in de verte het Lac dat steeds kleiner werd. Naarmate de weg steeds verder omhoog ging werd het dal naast mij steeds dieper, met de rivier van het meertje hierin. Een prachtig gezicht, vonden ook de vele toeristen hier. Wel was het hier al aardig warm, naar ik weet zo'n 35 graden om 11 uur 's ochtends.
Na een stop met een cola en een broodje kon ik weer verder voor de volgende 25 kilometer. Op het profiel kon ik al zien dat deze flink omhoog liepen dus een goede pauze er voor was welkom. Dit stuk liep vervolgens goed, maar was qua omgeving niet heel bijzonder. De afdaling erna was op een gegeven moment erg smal. Er kon letterlijk maar 1 auto tegelijk doorheen. Leverde wel heel mooie beelden op. Direct na de bodem van de afdaling volgde de volgende klim van 5 kilometer. Stijl was ie niet, maar warm wel. Vol in de zon en zonder wind zorgde dit voor temperaturen van 40 graden. Zware momenten.. En dat met een almaar leger rakende bidon.
Op zo'n 50 kilometer van de aankomst kwam ik in de buitenwijken van Nice terecht. Nou ja buitenwijken, tot zover ik kon kijken stonden huizen verspreid over de heuvels van de Cote d'Azur. Maar Nice was nog nergens te bekennen. De zee daarentegen wel, een moment waar ik mij lang op had verheugd. Dit was echter ook het moment dat het kaarsje langzaam uitging. De vele voorgaande kilometers en de aanhoudende hitte zorgde voor een laag energieniveau. Ik moest alleen nog steeds wel veel klimmen.. Verstand op nul, blik op oneindig dan maar. Ondertussen wel genietende van de prachtige omgeving, precies zoals de Cote d'Azur is.
Met nog zo'n 10 kilometer te gaan reed ik voor het eerst langs de Middellandse Zee. Net zo blauw en net zo mooi als ik hem hoopte. Deze laatste kilometers lagen over een fietspad langs de boulevard en zorgde ervoor dat deze redelijk snel voorbij gingen. Afzien zat er even niet meer bij, genieten van het moment dat ik er ben en de klus geklaard is. Na een warm welkom van papa, mama en een bekende Franse oud-wielrenner en zijn vrouw die speciaal op mij hadden gewacht kon ik mij voldaan op een bankje neerzetten. Ik heb het gehaald.
Ik wil iedereen bij deze heeeeeeeel erg bedanken voor het lezen van mijn blog en het motiveren en steunen van mij door middel van reacties en andere berichtjes. Deze hebben mij er zeker doorheen geholpen op de zware momenten. Zonder deze steun had ik het niet werkelijk niet gehaald. Dus mijn grote dank daarvoor. Ik heb nog wat beeldmateriaal die ik graag met jullie wil delen en waarschijnlijk op deze pagina zet. Dus check dat regelmatig als je dat wil zien!!! Voor nu even rust en morgen toch nog even de Mont Ventoux op als afsluiter! Tot morgen!
Goed, over op het verhaal van de dag. Wat mij betreft werd deze dag gekenmerkt door de fenomenale uitzichten. Zoals ik gister al zei sliep ik aan het Lac du Verdon. Een prachtig helderblauw meer waar ik toen nog niet zo van kon genieten. De eerste kilometers van deze rit liepen langs dit meer. Kanttekening hierbij was wel dat de weg al meteen opliep en dit pas tientallen kilometers later echt ophield. De klim liep wel goed en de weg was prachtig. Een echte Gorges. Stijle berghellingen, smalle wegen met stenen muurtjes en in de verte het Lac dat steeds kleiner werd. Naarmate de weg steeds verder omhoog ging werd het dal naast mij steeds dieper, met de rivier van het meertje hierin. Een prachtig gezicht, vonden ook de vele toeristen hier. Wel was het hier al aardig warm, naar ik weet zo'n 35 graden om 11 uur 's ochtends.
Na een stop met een cola en een broodje kon ik weer verder voor de volgende 25 kilometer. Op het profiel kon ik al zien dat deze flink omhoog liepen dus een goede pauze er voor was welkom. Dit stuk liep vervolgens goed, maar was qua omgeving niet heel bijzonder. De afdaling erna was op een gegeven moment erg smal. Er kon letterlijk maar 1 auto tegelijk doorheen. Leverde wel heel mooie beelden op. Direct na de bodem van de afdaling volgde de volgende klim van 5 kilometer. Stijl was ie niet, maar warm wel. Vol in de zon en zonder wind zorgde dit voor temperaturen van 40 graden. Zware momenten.. En dat met een almaar leger rakende bidon.
Op zo'n 50 kilometer van de aankomst kwam ik in de buitenwijken van Nice terecht. Nou ja buitenwijken, tot zover ik kon kijken stonden huizen verspreid over de heuvels van de Cote d'Azur. Maar Nice was nog nergens te bekennen. De zee daarentegen wel, een moment waar ik mij lang op had verheugd. Dit was echter ook het moment dat het kaarsje langzaam uitging. De vele voorgaande kilometers en de aanhoudende hitte zorgde voor een laag energieniveau. Ik moest alleen nog steeds wel veel klimmen.. Verstand op nul, blik op oneindig dan maar. Ondertussen wel genietende van de prachtige omgeving, precies zoals de Cote d'Azur is.
Met nog zo'n 10 kilometer te gaan reed ik voor het eerst langs de Middellandse Zee. Net zo blauw en net zo mooi als ik hem hoopte. Deze laatste kilometers lagen over een fietspad langs de boulevard en zorgde ervoor dat deze redelijk snel voorbij gingen. Afzien zat er even niet meer bij, genieten van het moment dat ik er ben en de klus geklaard is. Na een warm welkom van papa, mama en een bekende Franse oud-wielrenner en zijn vrouw die speciaal op mij hadden gewacht kon ik mij voldaan op een bankje neerzetten. Ik heb het gehaald.
Ik wil iedereen bij deze heeeeeeeel erg bedanken voor het lezen van mijn blog en het motiveren en steunen van mij door middel van reacties en andere berichtjes. Deze hebben mij er zeker doorheen geholpen op de zware momenten. Zonder deze steun had ik het niet werkelijk niet gehaald. Dus mijn grote dank daarvoor. Ik heb nog wat beeldmateriaal die ik graag met jullie wil delen en waarschijnlijk op deze pagina zet. Dus check dat regelmatig als je dat wil zien!!! Voor nu even rust en morgen toch nog even de Mont Ventoux op als afsluiter! Tot morgen!
-
06 Augustus 2015 - 12:40
Marianne:
hoi daan
wat een topprestatie heb jij geleverd en wat een heerlijk moment om dan inderdaad in het bijzijn van je ouders dit toch wel een beetje te vieren.
je mag trots zijn op jezelf
kijk met een goed gevoel op deze tocht terug en ja een mens is in staat grenzen te verleggen.
een herinnering die je niet snel zal vergeten .
tooooooooooooooooooooooooooooop
gr stef en marianne -
06 Augustus 2015 - 17:18
Opa En Oma:
Hallo Daan. Heel mooi dat het er op zit met een goede afloop en het weerzien met je ouders. Wij hebben begrepen dat je onderweg erg hebt genoten, ook al moest je veel afzien door de warmte, de regen en de hoogtemeters. Dit pakken ze je niet meer af en zal, denken wij, heel lang in je geheugen blijven hangen. Wij zijn blij dat we dit hebben mogen beleven en kunnen volgen. Vele groeten en tot ziens. Opa en Oma. -
06 Augustus 2015 - 23:55
Jozete Bijl:
Een prachtige prestatie. Heel knap gedaan en je mag daarom heel trots zijn. Ga nog lekker genieten. Groetjes. -
06 Augustus 2015 - 23:55
Jozete Bijl:
Een prachtige prestatie. Heel knap gedaan en je mag daarom heel trots zijn. Ga nog lekker genieten. Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
